Κάπου ανάμεσα στον ήχο της πόλης και τη σιωπή της νύχτας, υπάρχει μια φωνή. Δεν μιλάει δυνατά, δεν απαιτεί. Μόνο περιμένει. Είναι η δική σου φωνή, αυτή που ξεχάστηκε πίσω από ρόλους, ευθύνες, υποχρεώσεις.
Αυτή η φωνή είσαι εσύ.
Δεν είσαι οι σκέψεις σου. Δεν είσαι οι φόβοι σου. Δεν είσαι το παρελθόν σου. Είσαι αυτό που παρατηρεί.
Η ψευδαίσθηση της μικρότητας
Μαθαίνουμε να ορίζουμε τον εαυτό μας μέσα από όσα φαίνονται. Το σώμα. Το επάγγελμα. Το όνομα. Όμως τίποτα από αυτά δεν είναι εσύ.
- Το σώμα αλλάζει
- Τα ονόματα ξεχνιούνται
- Οι τίτλοι χάνονται
Αυτό που μένει είναι η ύπαρξη. Η σιωπηλή παρουσία πίσω από όλα.
Ήρθες σ’ αυτόν τον κόσμο για να τον φωτίσεις, όχι να τον υπηρετήσεις.
Η στιγμή της αφύπνισης
Η αφύπνιση δεν είναι εκρηκτική. Είναι ήσυχη. Έρχεται με μια ανάσα. Με ένα δάκρυ. Με ένα βλέμμα στο φως που περνά απ’ το φύλλωμα ενός δέντρου.
Είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι δεν χρειάζεται να γίνεις κάτι άλλο. Είσαι ήδη αρκετός.
Δεν χρειάζεσαι να αλλάξεις για να θυμηθείς ποιος είσαι. Αρκεί να σταματήσεις να ξεχνάς.
Σημάδια ότι θυμάσαι
- Νιώθεις γαλήνη χωρίς λόγο
- Η σιωπή σε γεμίζει αντί να σε τρομάζει
- Κάτι μέσα σου λέει «είμαι σπίτι»
Η ψυχή σου δεν έχει ανάγκη να πειστεί. Μόνο να ακουστεί. Και όταν την ακούσεις, όλος ο κόσμος αλλάζει.
Ζήσε από μέσα προς τα έξω
Ο εξωτερικός κόσμος είναι αντανάκλαση του εσωτερικού. Δεν χρειάζεται να τον κυνηγάς. Όταν στραφείς μέσα, όλα έξω ευθυγραμμίζονται.
- Αγάπη χωρίς εξάρτηση
- Ελευθερία χωρίς απόδραση
- Παρουσία χωρίς προσποίηση
Η αφύπνιση δεν είναι προορισμός. Είναι τρόπος να είσαι.
Εκεί που τελειώνει η σκέψη, ξεκινά η αλήθεια.
Ο δρόμος της επιστροφής
Δεν χρειάζεσαι χάρτη. Η διαδρομή είναι γραμμένη μέσα σου. Δεν φαίνεται με τα μάτια. Νιώθεται με την καρδιά.
Εμπιστέψου τη σιωπή. Εμπιστέψου το φως μέσα σου. Εκεί θα σε οδηγήσει.
Στο τέλος της αναζήτησης, δεν βρίσκεις κάτι καινούργιο. Θυμάσαι αυτό που ήσουν πάντα. Κι εκεί ξεκινά η αληθινή ζωή.
